polimorfizmu w obrębie histonów pochodzą z 1966 r. [102]. Dotyczyły one rozdziału H1 grasicy w toku chromatografii jonowymiennej na kilka frakcji odrębnych elektroforetycznie i różniących się znacząco składem aminokwasowym oraz mapami peptydowymi (por. rys. 11.6). Wprowadzenie techniki elektroforezy w długim (20­25 cm) żelu poliakrylamidowym zawierającym mocznik ułatwiło ujawnienie niejednorodności histonów [155].<br><br>&lt;tit&gt;HISTON H1.&lt;/&gt;<br><br>Jest to "nowy histon" wykryty w 1969 r. przez Panyima i Chalkleya [156] w tkankach ssaków o niskim tempie podziałów komórkowych (np. mózg, nerki, płuca, wątroba) i nazwany przez nich pasmem elektroforetycznym 1 . Nie zawierały go tkanki i komórki aktywnie proliferujące (np. jelito, grasica, komórki guza