której nie było już odwrotu. Nie chodziło tu już bowiem tylko o ten aspekt "tradycyjnego" heroizmu, heroizmu "pierwszego wymiaru", jakim było narażenie życia. Przyłączenie się do spisku wymagało również podjęcia olbrzymiego ryzyka, jakie pojawia się zawsze, gdy normy etyczne próbuje się realizować w praktycznej działalności: ryzyka, iż w zetknięciu z niejednoznaczną rzeczywistością politycznej intrygi normy te ulegną skażeniu, utracą swój pierwotny sens. Wstępując do Abwehry dla przykrycia swej rzeczywistej działalności, zmuszając się do konspiracyjnej mistyfikacji, służąc niechrześcijańskiej - jak można by sądzić - sprawie zamachu, Bonhoeffer brudził sobie ręce. Również i on szedł w tym okresie na kompromis - ale nie, jak niemal wszyscy