e. Masoreci uważani są również za tych, którzy wystandaryzowali wszystkie różnice pomiędzy dialektami. <br>Zasób słów języka w tamtym okresie był bardzo ubogi. Konkretne przymiotniki używano w połączeniu z abstrakcyjnymi rzeczownikami. Niewielka ilość partykuł łączących i określających relacje pomiędzy fragmentami wypowiedzi, w połączeniu z jedynie dwoma czasami (dokonanym i niedokonanym) powodowały niejednoznaczność języka. Dlatego, w celu sprecyzowania wypowiedzi, stosowano różne konstrukcje składniowe. Konstrukcja w postaci: pierwszy z serii czasowników w formie dokonanej, a pozostałe w niedokonanej, wskazywała na czynność w przeszłości. Jeśli zaś czasownik w formie niedokonanej poprzedzał czasowniki dokonane, oznaczało to czas teraźniejszy lub przyszły. <br>Okres pobiblijny (od II w. p