też można było użyć sposobów, by przedstawić portretowanego artystę. <br>Portret krytyczny był w okresie Młodej Polski gatunkiem krytycznym wewnętrznie zróżnicowanym, nie zakładał z góry jednego podejścia, otwierał różnorakie możliwości. Po jednej stronie znajdował się na przykład znakomicie podbudowany erudycyjnie, uwzględniający tło epoki, portret Rimbauda sporządzony przez Miriama, po drugiej - choćby niektóre portrety Brzozowskiego. W zakończeniu swego szkicu podkreśla Miriam, że najcharakterystyczniejsza u Rimbauda była "jego absolutna jednolitość, jego zupełna identyczność jako człowieka i jako poety, jego niezmordowane i nieprzejednane dążenie do najwyższej doskonałości". I pokazaniu tych właśnie cech podporządkowany został cały wywód - zarówno wtedy, gdy przedstawiał niezwykłe komplikacje biograficzne, jak i