Pora dnia jest tu jedynym stałym elementem didaskaliów. Od dobowego cyklu zależy zmieniający się charakter przestrzeni, łagodnej w dzień, tajemniczej, pełnej duchów w porach ciemności i nocy. Tylko scena, usytuowana w pałacu Arymana, gdzieś poza ziemią, dzieje się o porze też nieokreślonej, jakby poza czasem.<br>Pory dnia są czasem wewnętrznej niemocy, męczącego oczekiwania. Czasem duchowej aktywności Manfreda jest bowiem noc, a nocna przestrzeń dramatu jest utworzona stosownie do charakteru zmagań bohatera. Noc jest porą doświadczania własnej potęgi, kontaktu z duchami i śmierci. Noc odsłania wytyczaną przez gwiazdy perspektywę wszechświata. Przestrzeń nocy wypełnia ciemność - i punktowe źródło światła: księżyc lub pojedyncza gwiazda