zieloność<br>Przebiega latarniami ta sama ulica,<br>Wieczności wiarołomnej doczesna skończoność<br>Czaruje wonią pustki i smakiem księżyca...<br><br>Powracam nie wołany każdego wieczoru<br>Do miejsca, które twoja nieobecność zmienia,<br>I taki sam jak dotąd, choć inny z pozoru,<br>Imieniem innym wzywam twojego imienia.<br><br>Klonom równy milczeniem - poznaję te klony,<br>Zgaduję dosłyszalność pozornej niemoty,<br>I tylko cień ich, bardziej niż mój wyzwolony,<br>Przerasta zakres wiary i zakres tęsknoty.<br><br>I znowu mnie pochłania ta sama ulica,<br>Ta noc pędząca w błyskach gwiezdnych pióropuszy,<br>Ten cierpki smak wieczności, ten zapach księżyca<br>I ręce, co mi skradły nieśmiertelność duszy.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ROMANZA&lt;/&gt;<br>Śpiewam tobie romanzę, bo kocham, bo muszę