choć wiem, że nie przyjdzie, a gdyby przyszedł, wiem, że zacznę wszystko od nowa, powtórzę dokładnie, nic nie zmienię, ten wysiłek, ten wyczyn, ten ból nie może pójść na marne, to wszystko wiem, ale pragnienie, aby przyszedł, jest silniejsze; powstrzymać krzyk! Wbijam zęby w rękę. <br>Jest dumny, uraziłam jego dumę, nienawidzi mnie, we śnie widzę obok niego inną dziewczynę, wołam: "Grzesiu!", a on się nawet nie odwraca, odchodzi z tamtą inną. Coś dusi za gardło. Budzi mnie własny płacz. <br><br> Nawyki tylu lat, kiedy wszystko nastawione było na życie. Jak trudno się przestawić. Po co załatwiłam urlop dziekański? A kiedy dziekan zapytał