reagujemy na ludzki tłum. Niekiedy eksploduje ona aktem woli. Wtedy głośno lub niesłyszalnie wypowiadamy słówko: nie. Bo "wolność jest sama w sobie negatywnością i jako taka musi przed nami wystąpić". W tym punkcie porównuje się niekiedy antropologię Sartre'a z teodyceą Kartezjusza. Wskazuje się na fakt, że Sartre przyznaje człowiekowi wolność nieograniczoną, taką samą, jaką Kartezjusz przypisał Bogu. Sartre napisał: <q>Jeżeli człowieka nie można zdefiniować, to tylko dlatego, że wpierw jest on niczym. Człowiek dopiero będzie, a będzie takim, jakim siebie uczyni</>. Jak w Kartezjańskim Bogu, tak w Sartre'owskim człowieku wolność jest źródłem bytu. Ale porównanie z Kartezjuszem jest tylko częściowo słuszne