o charakterze metafizycznym, o duszy, życiu pozagrobowym, o moralności i obowiązkach.<br> - Chodzę po ziemi - powtarzała. - A stąd do nieba daleko.<br> Od córki wymagała, by stała się podobna do niej.<br> Iw pytała niekiedy matkę, czy straciła wiarę nagle i kiedy właściwie przestała wierzyć w Boga. I zawsze otrzymywała taką samą odpowiedź - niepełną, mglistą.<br> - Dawno, podczas wojny. A właściwie to... nie jestem pewna, czy rzeczywiście nie wierzę.<br>Wtedy pytała o szczegóły, a matka udawała, że się zastanawia i szuka w pamięci zamglonych wydarzeń. Urywanym, ściszonym głosem zaczynała opowiadać o wojennych lazaretach, w których opatrywała rannych po niemieckich atakach gazowych, o jeńcach prowadzonych w