się uruchomić niemałą społeczną inicjatywę, niech to wszystko służy naprawdę dobru sztuki współczesnej (jakkolwiek byśmy ją definiowali) i tworzeniu kolekcji będących naprawdę znakiem czasu, a nie przypadkowych zbiorów prac żyjących polskich artystów.<br><br>Wątpliwości i niepokojów jest więc sporo. A przecież nie zostało postawione w dyskusji nad pomysłem Dąbrowskiego i zapewne nieprędko (jeśli kiedykolwiek) zostanie postawione pytanie najważniejsze: jak w ogóle kolekcjonować sztukę współczesną? Tymczasem na bogatym Zachodzie, gdzie nikt nie musi troszczyć się o brak pieniędzy czy o deficyt wystawowych sal, jest to dziś problem najważniejszy. W muzeum sztuki w Antwerpii istnieje na przykład specjalny departament refleksji, a dyrektor placówki uważa