w dziąsła. Zobaczyliśmy nagle krew, zapanowała cisza. On, zamiast polać ludzi wodą z butelki, rozbił ją o rampę i z ostrym kikutem szyjki zbliżył się do pierwszych rzędów. Usłyszeliśmy wrzask przerażonych osób. Wszystkich poraził strach. Trwało to dla nas wieczność. Nagle odrzucił szczątek butelki, zaczął biegać po scenie, bić się nieprzytomnie po twarzy i krzyczeć (do siebie, na siebie?) - "Dokąd idziesz! do komunizmu idziesz, bydlaku!... Ewa, chodź zaśpiewać". To był najgenialniejszy numer kabaretowy, jaki zdarzyło mi się oglądać w życiu... Nie udało się go więcej powtórzyć. Na szczęście.&lt;/&gt;<br> DANUTA LESZCZYŃSKA-KLUZOWA &lt;q&gt;- Potem był drugi wyjazd na podobny festiwal do Wiednia. Na