do usunięcia osiedleńca, którego sąsiedzi nie zgodzili się przyjąć do wspólnoty. Zanim jednak doszło do zastosowania przymusu, intruza pozywano na wiec (maniat eum ad mallum), gdzie graf nie miał nic do gadania. Przewodniczył tungin.<br>Graf jako królewski urzędnik był chroniony potrójnym wergeldem. Potrójny wergeld przysługiwał także sacebaronom, choć byli to nieraz litowie królewscy (pueri regis)6, nie przysługiwał natomiast tunginowi. Przyczyna tej dysharmonii jest oczywista: tungin nie był królewskim urzędnikiem. Był głową lokalnej wspólnoty wiecu i sądu. Mallus nie mógł funkcjonować bez niego. Dlatego przy opisie czynności prawno-obrzędowych, poprzez które następowało zerwanie związków z rodem (tytuł LX Prawa salickiego), włączenie