dziecka początkującą łyżwiarkę, która tym usilniej marzy o zetknięciu się ze sławną starszą koleżanką. Pocałunek staje się w tej sytuacji rodzajem błogosławionego wtajemniczenia, którym mistrz obdarza ucznia.<br> Mechanizm błyskawicznych narodzin zbiorowego wzruszenia jest więc rzeczą wcale złożoną: z jednej strony powstaje ono z identyfikacji, ze złudzenia, że pierwotną spontaniczność i nieskażone niczym szczęście dziecka odnaleźć można choćby na moment w samym sobie (podbiegająca z kwiatami Dziewczynka jest przecież delegatem widowni, naiwnie szczerym upustem jej zbiorowych uczuć); z drugiej strony, identyfikacja ta byłaby nie do pomyślenia bez swego przeciwieństwa - dystansu człowieka dorosłego wobec psychiki dziecka, dystansu, który te utracone wartości pozwala docenić