po dzbanek z kawą, wykrzywia się za nim i wywala język. Rzeczywiście ten Roullot robi się coraz gorszy, a bracia Krupscy nie mają na niego na pewno dobrego wpływu.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Ach, jakżeż czuję się dobrze i swobodnie. Przez chwilę nie pamiętam o niczym. O Suzanne i lepkiej smole. O przeraźliwym i niesłychanym fakcie zredukowania cielesnego rozmachu do granic budynku szkolnego z ograniczoną używalnością podwórka. Słońce świeci mi prosto w twarz. Nie inaczej świeciłoby, gdybym leżał rozciągnięty na plaży w Juracie. Moje ciało nie doznaje żadnego przymusu, duch żadnego ucisku. Zachowuję własną elastyczność, własny ciężar gatunkowy nie zakłócony odważnikiem czyjegoś błędnego mniemania wywołującego