bułeczki, za powagę, z jaką wypowiadały banalne sentencje i komunały, za poważne traktowanie swych drobnych interesików i wreszcie za ich odnoszenie się do niego, jako do smarkacza, nie wiedzącego nic o jakimś tam im tylko wiadomym "życiu". Poza tym "ciocie" już jako zbiorowisko kobiet miały w sobie coś śmiesznego i niesmacznego - niesmaku tego nie doznawał patrząc na zbiorowisko mężczyzn lub obu płci. W porównaniu z "ciociami" samotne kokoty zdawały się być zjawiskiem wspaniałym, niepokojącym swą samotnością jak dzikie zwierzątka na tle spróchniałych i powalonych pni - dostrzegało się w nich celowość istnienia Bandera nie pytał się: "Po co to żyje?" Jednakowoż usługiwanie