mowy. Zakręt za zakrętem. Postanowiłem zatrzymać się w najbliższym miasteczku i przepuścić cysterny. <br>Dzięki temu poznaliśmy Plomin. Tu dopiero z murów obronnych na wysokim brzegu mogłem podziwiać tak zwane widoki. Samo miasteczko - raj dla architekta, malarza, historyka sztuki, 156 mieszkańców w dawnym mieście parotysięcznym. <br>Ale i tu poczułem się jakoś nieswojo, kiedy zobaczyłem kryptę wypełniona wiekowymi szkieletami. Spacer po pustym miasteczku był przygnębiający, Mimo wielu uroków Plominu, w którym czas jak by się kiedyś dawno zatrzymał. Mimo romańskich kościółków z antycznymi detalami wkomponowanymi przez średniowiecznych architektów. Smutniejsze od szkieletów ludzkich były szkielety wspaniałej kiedyś architektury. Bez ludzi nawet najpiękniejsze miasto jest