dostać. Ona czuł się jak ryba w wodzie, a ja... lepiej nie wspominać. Jak potępieniec wlokłem się za nią w kierunku kas. Aż strach - myślałem- ile przyjdzie mi zapłacić z dziesiątki jogurtów, par rajstop, bułeczek i herbata "na zapas", nowy sweterek dla syna, płaszcz na zimę dla małżonki, i tę nieszczęsną kurtkę dla mnie, która wbrew temu co twierdzi moja żona, nie był mi wcale potrzebna. Kasjerka z uśmiechem na ustach podała nam rachunek i już miałem sięgnąć do portfela, gdy moja żona zrobiła coś, co zaskoczyło mnie zupełnie. Wyjęła kartę <name type="prod">Aura</>, uśmiechnęła się, jak tylko ona potrafi i powiedziała: "zapłacę