Patrzę na najbardziej oddalony punkt. Mężczyzna. Ubrany na czarno. Kolor tu niepraktykowany. Jeżeli już, to w Palermo, ale nie tutaj. Przed mężczyzną biegnie kot. Cały czarny i nienaturalnie wielki. Nigdy jeszcze nie widziałam takiego widoku. Nie mogę rozpoznać jego twarzy. Jest zbyt daleko. Przypisuję mu cechy ideału męskiego: tajemniczy, wytworny, nietuzinkowy.<br>Wiem, zaproszę go na kolację. Spaghetti frutti di mare, białe wino, Bethoveen w tle. Delektuję się tą myślą. Wyobraźnia biegnie dalej.<br>Mężczyzna skręcił zanim zdążyłam podnieść rękę.<br>Chłopak włączył telewizor. Jest zły, ona jeszcze tu jest. Dziewczyna mówi coś o uczuciach. Chłopak jest coraz bardziej poirytowany. Raczej stara się unikać