tego miejsca, gdzie widziano go po raz ostatni. Leżał na polance opadającej ku jezioru. Głową w dół. Na ramionach plecak. Radiotelefon włączony na nasłuch. Czy chciał wezwać swych kolegów na pomoc i nie zdążył?<br>Zmarł wybitny człowiek gór. Był indywidualnością wybijającą się, choć przecież od młodych lat pracował wśród ludzi nietuzinkowych. Świetny znawca topografii, dobry taternik i narciarz pełnię swych talentów ujawniał dopiero podczas trudnych wypraw ratunkowych. To właśnie tam - na Mnichu, na Mięguszowieckim, na Kazalnicy - dochodziły do głosu zalety jego charakteru. "Gienek", "pan Gienek", "Szef" zmienił się wtedy tak bardzo, że pamięć tej cudownej wręcz przemiany tkwi w każdym z