peryferyjnych części, jak i ich przemieszczeniu się poza areał organizmu macierzystego.<br>W populacji wiązówki spośród genetów "urodzonych" w latach 1974-1975 przeżyło do 1990 roku 10 genetów na powierzchni 25 m2 (Ryc.2.35). Procesy starzenia i odnawiania trwały w tych genetach nieustannie, a relacje między tymi procesami miały charakter nieustającej wymiany części senilnych na młodsze.<br>Z przeprowadzonych badań demograficznych gatunków klonalnych (patrz HARPER 1977) wynika, że istotnym mechanizmem regulującym liczebność populacji są właściwości morfologiczne osobników. Zdolność osobników do permanentnego rozrastania się sprawia, że wiele gatunków może stosunkowo szybko zasiedlać nowe miejsca, np. w ciągu 5-6 lat, nawet przy niewielkiej