wstydu, płaczu sumienia i poczucia winy, które mącą podłą, nocną ciszę.<br>Najgorszy zaś w tym wszystkim jest płacz Żegoty.<br>Żegota nie domyśla się, że Grzegorz jeszcze nie usnął.<br>Sądzi, że został wreszcie sam wśród cudzych snów.<br>Pozwala sobie zatem na cichy szloch, na płacz niemal dziecięcy, a przez ten szloch - nieustannie i monotonnie - powtarza dwa tylko słowa: - Sześć tygodni, sześć tygodni, sześć tygodni.<br>Pod koniec pierwszego styczniowego tygodnia adiunkt Franker postanawia przerwać serię wstrząsów u pacjenta Twardowskiego.<br>Adiunkt jest człowiekiem wrażliwym i ambitnym. Nie lubi cud zych rad.<br>W sprawie Twardowskiego przyjął do wiadomości opinie Mądrej i uwagi profesora, ale szybko