punktem ogniskowym dopiero teraz, w tomie Zaoczne przesłuchanie, wysoce interesującym wyznaniu autobiograficznym, dla którego pretekstem stał się wywiad przeprowadzony przez dziennikarza Karela H´vizdalę. Książka ta, czytelnikom Havla w najwyższym stopniu niezbędna, wyjaśnia wiele, a przede wszystkim rzecz najistotniejszą: jak jest możliwe to, że w wypadku tego właśnie pisarza wydarzenia niewiarygodnej jesieni 1989, które wyniosły go tak wysoko, każą się widzieć jako niemalże nieunikniony epizod w ramach jego trwającej całe życie "roli". Roli, w której "obsadziło" go przeznaczenie, ale którą i on sam sobie w znacznej mierze "wymyślił".<br> Ma się rozumieć, same fakty z życia Havla znane były z grubsza Zachodowi