wszystkim hymn (rozdz. 28) wysławiający niezgłębioną mądrość, którą zna tylko sam Jahwe. Leżące u jego podstaw wyobrażenie mądrości jest zupełnie inne niż w reszcie Księgi Hioba, a poza tym takie głębokie pojmowanie mądrości przez Hioba czyniłoby zbędnym cały rozdział trzydziesty ósmy, w którym Jahwe ukazuje Hiobowi i ujawnia mu jego niewiedzę i niezrozumienie boskiej mądrości. Ponieważ hymn ten nie łączy się bezpośrednio z najbliższym kontekstem, uważa się go za samoistny utwór, później włączony do księgi. Innym podobnym fragmentem są mowy Elihu (rozdz. 32-37), którego imię nie występuje na początku i na końcu księgi, a przecież epilog zawierający wyrok Jahwe nad