portretach postaci w strojach z przełomu XIX i XX w. Oto np. portret młodej kobiety w długiej sukni i kapeluszu z kwiatami. Strój zgodny z modą sprzed osiemdziesięciu lat. Konwencjonalna poza; ta konwencjonalność podkreślona jest jeszcze przez obramowanie z kwiatów. Całość sprawia wrażenie typowego obrazu młodej, pięknej, dobrze wychowanej i niewinnej panny z dobrego domu. Tylko podkreślone przez artystę beznadziejnie smutne oczy stwarzają komentarz do całej tej gry sztuczności. Najliczniej wśród <hi rend="italic">Portretów polskich</> reprezentowane są podobizny dzieci. Są to przeważnie młode, nieszczęśliwe stworzenia ubrane w świąteczne garniturki, białe koszule, nowe błyszczące buciki; dzieci starannie umyte i uczesane, stojące drętwo obok stołu