przejdzie bez śladu. Ale gdy będą mówili, gdy po latach będą pisali o towarzyszce Borzęckiej, jak walczyła, co z siebie dała i ile zniosła w podłym ustroju kapitalistycznym, to przecież o najważniejszym nie wspomną. O głodzie, o cierpieniach więzienia - oczywiście! Ale że cierpiała głód inny i słowa w sobie dławiła niewypowiedziane, bo pisać nie było kiedy i nie pisanie było wtedy rzeczą najważniejszą... Ale że tak bardzo dziecka pragnęła i wyrzekła się maleństwa - bo kiedy je rodzić, jak chować w takich warunkach, na taką skazywać poniewierkę... ten gwałt zadany kobiecie, to macierzyństwo niewyżyte! - nie, o tym nikt się nigdy nie dowie