Wszystkie sceny I aktu rozgrywają się w jednym pomieszczeniu - w salonie pałacu Hrabiny; scena pierwsza nawet wbrew konwencjom obyczajowym: pod nieobecność Hrabiny do salonu zostali wpuszczeni wszyscy interesanci, zaś opuszczają go, gdy ona wchodzi. Cały akt II rozgrywa się w jednym miejscu gór karpackich.<br>To ograniczenie swobody wyobraźni poetyckiej było niezbędne, natomiast już tylko z woli poety akcja dramatu od początku toczy się ospale. Warto dla kontrastu odwołać się raz jeszcze do III części Dziadów, przypomnieć, jak były w nich kształtowane sceny zbiorowe. Na przykład scena więzienna - w celi Konrada, kilkunastu więźniów. Ilu? - nie wiadomo dokładnie, bo nie ma w dramacie