wiele poetyckich formuł Herberta jest jakby wziętych w nawias. Są one pokazaniem racji, napięć i konfliktów, a nie jednoznacznymi formułami.<br> Jeśli celem tych trzech rozdziałów analitycznych było pokazanie semantycznych konfliktów, a zarazem dynamiki środków poetyckich w wierszach Herberta, to w ostatnim rozdziale książki Barańczak pokazuje, co w tej poezji jest niezmienne, trwałe i niewzruszone. Najkrócej mówiąc - owym imponderabilium Herbertowskiego świata jest "wierność wobec zasad", "wierność wobec ludzkiej kondycji" rozdzieranej przez skrajnie różne sytuacje istnienia. W interpretacji Barańczaka bohater poezji Herberta to nie figura literacka (mityczna, symboliczna et..), lecz człowiek XX wieku, targany sprzecznymi racjami, dręczony skrajnymi ideologiami, ale - wbrew ludziom, czasom