i pragnień. Tutaj znalazło wyraz ważne odkrycie, dokonane w okresie bezpośrednio poprzedzającym wielkie kataklizmy światowe. Odkrycie to co prawda znane było dawno myśli filozoficznej, ale dopiero teraz upowszechniło się, stało się piętnem epoki. Jest nim uznanie wtórności idej. Nietzsche pienił się na platonizm, którym nazywał wszelki objaw szacunku dla idei niezmiennej, istniejącej niejako sama przez się, w oderwaniu od ludzi. Poza tym rozum jako narzędzie woli posługującej się nim chytrze dla osiągnięcia swoich celów, ten "pajac pociągany za sznurek", traci ostatecznie poważanie. Nowi apostołowie nie apelują już do rozumu i nie rozum powołują na najwyższego sędziego spraw ziemskich i nadziemskich. Nowym