przywódcy komunistyczni - Lenin, Stalin, Mao, czy też ich naśladowcy w Europie Wschodniej i Trzecim Świecie zachowywali się tak jakby byli spiskowcami u władzy, kapłanami tajnej sekty, których narady należy chronić przed wrogim światem. Zasłona tajemnicy okrywała ich poczynania, ich osobowości, nawet ich rodziny. , Jednocześnie zaś, ponieważ uważali się za obdarzonych niezrównaną wiedzą o historii ludzkości, a więc za upoważnionych do kształtowania przyszłych losów tejże ludzkości siłą w razie potrzeby, byli głęboko nieufni wobec każdego, kto nie podzielał ich szczególnego sposobu widzenia. Dyrektywa "kto nie jest z nami, jest przeciwko nam" stworzyła styl postępowania, który interpretował krytykę jako wrogość, trudności jako sabotaż