życia jednostkowego i społecznego.<br>Bez trudu porozumiewają się ze sobą za pośrednictwem mowy i pisma ludzie pracy. Mowa i zapis ludzi pracy są w całej rozciągłości rozumiane przez ludzi nauki. Nie na odwrót jednak. Część twórczości ludzi nauki z racji wysokiego wyspecjalizowania bądź nawet nieuzasadnionej ezoteryczności, abstrakcyjności czy spekulatywności jest niezrozumiała dla szerszych kręgów ludzi pracy, bądź też nie wzbudza ich zainteresowania. W humanistyce taka spekulatywna, nie odwzorowująca żadnych realnych momentów świata pozapodmiotowego lub doznań podmiotu, aprioryczna część wytworów umysłu uczonych jest niczym innym jak subiektywistyczną "rzeczywistością" ograniczoną do treści świadomości danych przedstawicieli nauki - do czego niektórzy z nich niezbyt są