którą wczoraj malował na zamku. Mówię ci, jak żywe! To wielki artysta.<br>Pchnęła drzwi i weszła do środka. Jola zatrzymała się w progu.<br> - Jaki ładny pokój - powiedziała z udanym zachwytem. Bystrym spojrzeniem szukała brezentowego worka. Pod ścianą stała jeszcze nie rozpakowana walizka, a na stole leżał zgrabny, skórzany neseser. Worka nigdzie nie było. Jola doznała uczucia zawodu. Nie traciła jednak nadziei.<br>Zapytała mimochodem:<br> - Ci państwo zapewne na długo, gdyż przywieźli dużo rzeczy.<br> - Przemili goście - podjęła gospodyni. - Zapłacili z góry za dwa tygodnie i powiedzieli, że zostaną prawdopodobnie do końca miesiąca.<br> - Rzeczywiście, mili... a pokój zapewne bardzo im się podoba? - Są zachwyceni