stanowisk oficerskich i urzędów był tak wielki, że szlachta nie była po prostu w stanie ich obsadzić. Tytuł szlachecki uzyskiwano niemal automatycznie z chwilą nominacji na majora lub podpułkownika lub z chwilą objęcia urzędu sekretarza w kolegium. Tymczasem szlachta preferowała kariery wojskowe, podobnie zresztą działo się w drugim pokoleniu świeżo nobilitowanych rodzin. Nic dziwnego, że rozrastająca się administracja cywilna potrzebowała wciąż nowych ludzi. Nowa szlachta, nie posiadająca często ziemi, stała się w tych warunkach doskonałym narzędziem w rękach Korony.<br>Tak ona, jak i zagrożeni faktyczną lub wyimaginowaną deklasacją chłopi, byli gotowi poprzeć postulat redukcji, czyli konfiskaty nadań ziemskich. Po raz pierwszy