jest, aby wywalczona przez robotników i akceptowana "normalna" gospodarka rynkowa nie nagradzała pracy rzetelnej i "uśmiercała" ich zakłady pracy. Robotnicy - jak pisze Juliusz Gardawski - ((...)). Najtrudniej przy tym jest przywyknąć do myśli, że pozycja życiowa pracowników ma zależeć od nich samych, miast być gwarantowana przez sprawiedliwe państwo. A przecież miało być normalnie: tak jak w krajach zachodnich. Czyli zgodnie z wyobrażeniami ludzi i zapewnieniami przywódców opozycji: człowiek będzie żył po nowemu, godnie i dostatnio. ((...)) Czasami także z własnego życiorysu, który w świetle ocen przedstawicieli nowej klasy politycznej stawał się zlepkiem działań bezsensownych i społecznie szkodliwych. Przy braku umiejętności dostosowania do nowej sytuacji