ani schematycznego biegu akcji, która pozostaje nader słaba zarówno ze względu na brak intrygi jak komizmu. Trudno po prostu zbudować dobrą komedię na drobnych (jak chciała poetyka), &#132;domowych" śmiesznostkach nowiniarza (ojca panny). W dodatku brak umiejętności tworzenia komicznych postaci sprawił, iż chwilami nie wiemy, czy bohaterem jest tata &#150; nowiniarz czy łgarz i aferzysta Erast.<br> Podobnie niezbyt udane okazały się dwie &#150; znów &#132;germaniczne" tragedie: Bolesław Śmiały i Wanda (wyd. 1826). Obie przedstawiały naród w sytuacji kryzysowej, w obu też główny bohater pozostawał uwikłany w walkę konieczności i pożądania, znajdował się w sidłach namiętności, której nie mógł sprostać. Autorowi