lekka pochrapując.<br><br>Ściemniało się i Tekla zapaliła wiszącą lampę, poczekała, aż szkło się nieco rozgrzeje, i wykręciła knot. W pokoju zrobiło się widno i przytulnie. W tej właśnie chwili zjawiła się Polina i Zenaida Mojsiejewna.<br><br>Ojciec zerwał się z otomany i zaspanym jeszcze głosem powitał obydwie siostry.<br><br>- Cóż to za nowiny? Nie mogłem się już doczekać...<br><br>- I zasnąłem... - dokończyła Polina.<br><br>Stanęła w uroczystej pozie; a gdy wszyscy skupili się przy niej, oświadczyła wskazując na Zenaidę Mojsiejewnę:<br><br>- Proszę sobie wyobrazić, że ta oto moja siostra, córka doktora Mojsieja Juriewicza Jakuba, znakomita wielkołucka zubodrałka, dopiero dzisiaj raczyła się przyznać, że jest zaręczona. Tak