razie prowadzi to na pewno do zobojętnienia na śmierć cudzą i do zmiany w kwalifikowaniu zabójstwa, jako czynu brzydkiego. Zadawanie śmierci wyzwala się z oparów demonizmu, wyrzutów sumienia itp. akcesoriów Szekspirowskiego dramatu. Młodzi chłopcy w czyściutkich mundurkach mogą wtedy rozstrzeliwać gryząc bułkę z szynką. Z tym łączy się jeszcze jedna nowość: prawo karne, idąc równolegle z rozwojem poczucia etycznego społeczeństw cywilizowanych, łączyło karę z faktem winy. Ponieważ X jest winien, X musi umrzeć, albo musi znaleźć się za kratkami więzienia. Dzisiaj sprawa winy schodzi na dalszy plan, a na pierwszy plan wysuwa się szkodliwość albo zbędność dla społeczeństwa danej jednostki. X