obecnie najczęściej stosowanym w teoriach wielowymiarowych i opisanym np. przez Polchinskiego). <br>Dla parzystego D = 2k + 2 wprowadzamy <br>&lt;gap&gt;<br>dla wszystkich a. Wszystkie możliwe spinory (całą reprezentację) dostaniemy, działając wszystkimi możliwymi . a+ na . (ale każdym . a+ tylko raz, bo (. a+)2 = 0). Łatwo zobaczyć, że takich spinorów jest 2k+1. Można je numerować za pomocą wektora <br>&lt;gap&gt;<br>Ogólne wyrażenia na . i można w tej bazie podać w sposób iteracyjny: <br>&lt;gap&gt;<br>Dla nieparzystej liczby wymiarów D = 2k+3 dołączamy . do (A.69) jako ostatnią <br>macierz Diraca <br>&lt;gap&gt; <br>Dla parzystej liczby wymiarów macierz . spełnia specjalną rolę - rozdziela spinory na dwie nierównoważne reprezentacje. 2k stanów spełniających &lt;gap&gt;<br>stanowi reprezentację Weyla