usłyszał odgłos czyjejś obecności. Nie obok, w krzakach ani na ścieżce, jak przypuszczał. Głos szedł od Strugi, od strony przeciwległej, skąd przyszedł.<br>Ktoś płynął łódką. Zdecydowane, równe, choć niezbyt silne uderzenia wiosła. Leniwy, płytki chlupot wody. I wyczuwalne skórą, napiętymi mięśniami, nie do uchwycenia słuchem wpieranie się dziobu łódki w nurt.<br>Głośniejszy plusk. Łódź otarła się o pal, pewnie pomostu, a potem uderzyła twardo o brzeg. Plasnęły o mokrą deskę dna bose stopy. Skok na ziemię. I szarpnięcie łódki do przodu w trawę. Chrobot łańcucha. Stuk wiosła o drewno. Cisza.<br>Wszystko działo się gdzieś poza nim, za zasięgiem oczu. Gdyby zdążył