zmieniło - rozpoczął się oszałamiający festiwal pary wodnej, trudne do opisania metamorfozy, formy, kolory, bo nawet słońce wieczoru przysłało frywolne różowości, operetkowe złoto.<br> Widowisko się skończyło. Niebo było czyste. Ustał wiatr. Zapaliły się i zgasły dalekie światła - i nagle, bez zapowiedzi, podmuchu, przeczucia, ukazała się wielka chmura o barwie popiołu - chmura o kształcie rozszarpanego boga.<br><br>&lt;au&gt;Zbigniew HERBERT&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;page nr=20&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Krótka spowiedź egzorcysty&lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;Lew Szestow: "Albo doświadczenia wewnętrzne, nawet najprostsze, tak są święte, że sama natura stoi zazdrośnie na ich straży ; albo tak nędzne, że nie warto odsłaniać ich przed innymi". Święte czy nędzne, posiadają własną formę na pograniczu mowy i milczenia; jest nią rodzaj szeptanej