typu rękojeści tzw. półzamknięte (półotwarte), tj. o kabłąku łączącym się prawie z głowicą rękojeści w pionie. Kilka takich szabel znajduje się w europejskich zbiorach muzealnych, m.in. w Landes Zeughaus w Graz, w Livrustkammaren w Sztokholmie oraz w Orużiejnej Pałacie moskiewskiego Kremla. W tym miejscu nasuwa mi się analogia z o wiele późniejszymi chronologicznie polskimi szablami husarskimi z drugiej połowy XVII w. Charakteryzowały się one zawsze rękojeścią zamkniętą, jednakże ich kabłąk nie łączył się konstrukcyjnie z ich głowicą rękojeści, ale prawie do niej dochodził. Poza tym również występowaniem tzw. palucha, który na Węgrzech przejęty został pod wpływem broni zachodnioeuropejskiej tak do szabli