się uwagę głównie na wpisaną weń wizję świata, człowieka, historii, na związki między realnością a fantastyką - a wtedy spierano się o zakres modyfikacji, o kształt gatunku, o to, jak dzieło będzie odbierał widz w teatrze.<br>Trzeba pamiętać, że początkowo dyskutowano o gatunku jeszcze nie istniejącym. Dramaty romantyczne zaczęły się pojawiać o wiele później. Nie były "romantyczne" pierwsze dzieła sceniczne jenajczyków - tragedia Jon (1802) Augusta Wilhelma Schlegla ani Alarcos (1802) Fryderyka Schlegla; wyraźnie nieudane, nie stanowiły przełomu w tradycyjnej poetyce gatunku. Nie był przełomem także Remorse (1813) Coleridge'a, dramat świetnie przyjęty przez krytyków. Punktem wyjścia dla uwag o dramacie były zatem uznane przez