sprawą wydobyłem się ze srogich tarapatów, lecz tarapaty jeszcze się nie skończyły. Jak mi mówił Staszek, jest wam wszystko jedno, pod jakimi nocujecie gwiazdami. Ja muszę wiać stąd czym prędzej... Czy powędrujecie ze mną?<br>- Do piekła! - wykrzyknął z zapałem Szostak. - Może być, że i do piekła...<br>- Kiedy idziemy?<br>- Myślę, że o wschodzie słońca... Niedaleko... Do wsi Bejgoły... - Zrobione! O świcie obóz będzie zwinięty. A co z tym panem? - Z tym jest największa trudność. Musimy go gdzieś zostawić pod dobrą opieką. Nie miałbym chwili spokoju, gdyby jemu miało co grozić. Staszek, radź, bracie, co robić?<br>Staszek Burski od długiej chwili już grzebał w przepaścistej