Inge poprawiła włosy, odprowadzając wzrokiem prostą sylwetkę martwego poety.<br><br>&lt;page nr=9&gt;<br>Bruno siedział w swoim pokoju nad budowlanymi planami hotelu, gdy Garcia zapukał do drzwi. Jasieński zwinął kartony i wepchnął pod łóżko.<br>- Kto tam? - zapytał, nie sięgając po klamkę.<br>- Ja, ja - chrząknął plantator swoją łamaną niemczyzną.<br>Były poeta otworzył drzwi.<br>Gruby Garcia obłapił go na powitanie ramionami i rzucił się na skórzany fotel.<br>- Ty jaja sobie robić?! - krzyknął radośnie. - Podrywać moja dziewczyna?<br>Bruno podszedł do stołu, nalał koniaku i wypił jednym haustem.<br>- Niezła dupa. Ale tego nie było w umowie.<br>- A co, ja, świętoszek być?<br>- Będzie nam przeszkadzać.<br>- Ty, Bruna, zasadnicza, jak klecha