odgrywać oprócz roli twórczej rolę opiniotwórczą, byleby - jak zaznaczyłem na początku - ta druga nie przesłaniała zbytnio pierwszej.<br>15 października 1991<br><br>&lt;tit&gt;Prokofiew i wilk&lt;/&gt;<br><br>Prokofiew urodził się niezbyt szczęśliwie, bo sto lat po śmierci Mozarta. Nic więc dziwnego, że tegoroczne [w roku 1991] obchody stulecia urodzin Sergiusza Sergiejewicza pozostały w cieniu obchodów dwusetnej rocznicy śmierci Wolfganga Amadeusza. Ale zupełnie nie miał Prokofiew szczęścia umierając. Umarł bowiem w tym samym dniu, w którym zmarł Stalin. Zejście tego ostatniego przyćmiło zgon pierwszego.<br>W stronę klasyków wiedeńskich, Haydna, Mozarta, złożył Prokofiew ukłon w Symfonii klasycznej, klasykom marksizmu, Leninowi i Stalinowi, wybił pokłony Kantatą na XX