łatwo się zorientować, opowiada tyle o poszczególnych malarzach i rytownikach, co o Akademii właśnie. O jej przeszłości, kiedy studiowali tu rozmówcy autorki, i teraźniejszości, kiedy zostali jej pedagogami. Od najstarszych po najmłodszych.<br>Prawie nikt - no, powiedzmy wprost - nikt nie mówi w tej książce, że jakaś historia się skończyła i że obecny świat wymaga innych narzędzi poznania, innego nastawienia i ustawienia. Nie do pomyślenia na przykład w analogicznych uczelniach Warszawy, Wrocławia, Gdańska, Łodzi czy Poznania. Czyli właściwie wszystkich pozostałych. Tam szuka się dróg do teraźniejszości i zadaje pytania o sposoby dostosowania się artysty do świata współczesnych wartości - emocjonalnych, filozoficznych, estetycznych. Krakowska Akademia