powszechnej akceptacji wspomnianej tezy ma swoje historyczne uzasadnienie oraz wynika z tradycyjnego przekonania, że problematyka jakości ogranicza się do wyrobów, procesów technologicznych i jednostek produkcyjnych. Powstaje przy tym swoisty paradoks, kiedy z jednej strony akcentuje się pierwszoplanową rolę kierownictwa w zarządzaniu jakością, a z drugiej strony zakresem zarządzania jakością nie obejmuje się znacznej części jednostek administracyjnych.<br>Zasygnalizowaną wyżej tezę uzasadnia fakt realnego występowania sieci wzajemnych oddziaływań (zasileń i zakłóceń) pomiędzy jednostkami organizacyjnymi przedsiębiorstwa. Nierzadko, działania jednostek (a w szczególności działania kierownictwa i jednostek administracyjnych) rozprzestrzeniają się (w sieci powiązań przyczynowo-skutkowych) na całe przedsiębiorstwo. Stąd, nawet jeżeli zakres zarządzania jakością zostanie zawężony