mieć parę groszy na pierwsze dni pobytu w Danii czy gdzie ich tam los rzuci. Nie mogłem żerować na cudzym nieszczęściu, nawet byłego stalinisty. Umówiliśmy się więc na dzień następny w Zarządzie Ogródków Działkowych, gdzie żona syjonisty znała kogoś, kto z przyjaźni dla niej, czy też z litości podbudowanej łapówką, obiecał ułatwić wszelkie formalności przekazania działki kuzynowi, który mimo syjonistycznego nosa postanowił pozostać w kraju. A że kuzyn woli tę działkę zapisać na nazwisko podstawionej osoby o niesyjonistycznym rodowodzie, a mianowicie pani Janiny, nikogo nie może dziwić, bo lepiej zawsze dmuchać na zimne niż siadać na rozpalonej płycie. Popędziłem więc znowu