dziewczyna, rygorystyczny policjant, gruba sprzedawczyni ciastek - oni tworzą piekielny, lepki krąg. Wszystkie epizody są doskonałe, wyrzeźbione z niezwykłą precyzją, sugestywne jak w dręczącym śnie, z którego nie ma ucieczki. Przez taki świat wędruje bohater, bezsensownie niosąc nic nie wartą zieloną kołdrę. Wierzy w swą urojoną wolność. Niczym wielka mucha wściekle obija się po scenie i co rusz wpada na lep. Gdy w oczekiwaniu na nocleg jest świadkiem pijaństwa i ordynarnego seksu, usiłuje ratować swoją duszę potępieniem występku. Ale nie odchodzi, choć go wyrzucają, bo nie ma dokąd iść. Wreszcie przybija statek z wielkim żaglem, maszeruje orkiestra dęta, zjawiają się tłumy ludzi na