fortepianie już nie z obowiązku szkolnego, ale dla samej radości grania muzyki Wielkich Twórców. Powierzali mi swoją muzykę spisaną tajemnym szyfrem, pomiędzy nutami i znakami tkwiły ich prawdziwe intencje. Zawsze miałam świadomość, że otrzymuję niemal mistyczny przekaz od samego mistrza. Napoczynałam nowe mazurki z przejęciem czytając ich historię i wszystkie objaśnienia. Czasem słyszałam ich interpretację w wykonaniu Artura Rubinsteina, Witolda Małcużyńskiego czy Krystiana Zimmermana w audycjach radiowych. Z ogromnym lękiem i szacunkiem poznawałam mistrzowskie muzyczne tworzywo nie tylko samym uchem, ale właśnie poznawałam moimi zbyt krótkimi palcami, zbyt słabą techniką. Poznawałam bardziej wyobraźnią i przypuszczeniami, jak powstawały te muzyczne kryształki, bardziej