lub setnik wyznaczyli termin wiecowy i na tym wiecu muszą oni mieć tarczę" (Hoc convenit observare ut thunginus aut centenarius mallum indicant et scutum in ipso mallo habere debeant). W obu wypadkach chodziło o uroczyste uprawomocnienie jakiejś zmiany w stosunkach powinowactwa lub pokrewieństwa. Musiało się to dokonać na zgromadzeniu, przed obliczem tego, kto zazwyczaj przewodniczył wiecowi i przy skrupulatnym zachowaniu rytuału o magicznym rodowodzie. Wśród rozlicznych nakazów tego rytuału znajdował się warunek, aby człowiek przewodniczący wiecowi - w tym wypadku tungin lub setnik - wystąpił z tarczą.<br><br>Stosunek setnika do tungina nie daje się na podstawie tych dwóch wzmianek jednoznacznie określić. Wiemy tylko